Το όνομα αυτό βρίσκεται στο τέλος του βιβλίου του Ιεζεκιήλ. Όλες οι προφητείες του γράφτηκαν στην αιχμαλωσία, που οδηγήθηκε λίγα χρόνια πριν την καταστροφή της Ιερουσαλήμ. Το τελευταίο μεγάλο όραμα κι η προφητεία δόθηκε το 25ο έτος της αιχμαλωσίας, 14 χρόνια μετά την πτώση της πόλης και την καταστροφή του Ναού, όταν στη χώρα είχε μείνει ένα φτωχό κι εξαθλιωμένο υπόλοιπο.
Πριν από 25 χρόνια, ο Ιεζεκιήλ είχε προφητεύσει τη καταστροφή της πόλης και του Ναού. Περιγράφει μια τρομακτική όραση, στην οποίαν είδε τη δόξα του ΚΥΡΙΟΥ να φεύγει απ’ το Ναό και την Ιερουσαλήμ. Καθώς η δόξα έφευγε, τρομερές κρίσεις άρχισαν να πέφτουν στο Ναό, τη πόλη και τον Ιούδα. Ο προφήτης, για πολλά χρόνια, προειδοποιούσε το λαό για την επερχόμενη κρίση. Και τώρα, καθώς η όραση αυτή του αποκαλύφθηκε, ο Ιεζεκιήλ ήξερε ότι έβλεπε τις κρίσεις, που είχε προφητεύσει, να αρχίζουν να πέφτουν.
Η όραση αρχίζει με την εικόνα μια άμαξας που μόλις και μετά βίας μπορεί να περιγραφεί. Αυτή η άμαξα είχε «τροχούς μέσα σε τροχούς» και την έσυραν λεγεώνες χερουβίμ. Στην πραγματικότητα, τα φτερά των χερουβίμ χορηγούσαν τη φυσική δύναμη που κινούσε την άμαξα προς κάθε κατεύθυνση. Τι φοβερή θέα! Μια υπερφυσική άμαξα που υποστηριζόταν από φτερωτά ουράνια όντα. Καθώς η άμαξα κατέβαινε απ’ τον ουρανό, ο Ιεζεκιήλ είδε μέσα της μια φιγούρα να κάθεται σ’ ένα θρόνο. Η φιγούρα ήταν εκτυφλωτική σε εμφάνιση, τόσο φωτεινή όσο ένα ζαφείρι. Μπορούμε με σιγουριά να υποθέσουμε ότι αυτή η φιγούρα δεν ήταν κανείς άλλος παρά ο ΚΥΡΙΟΣ. Και η δόξα, που περιέγραφε ο Ιεζεκιήλ, ήταν η φανερή παρουσία του ΚΥΡΙΟΥ.[1] Ο Ιεζεκιήλ είδε την άμαξα να κατεβαίνει και να αιωρείται πάνω απ’ τον Ναό. Τώρα ο προφήτης άρχισε να καταλαβαίνει την αποστολή της: Είχε έρθει για να απομακρύνει τη δόξα του Θεού απ’ το Ναό και το λαό Του.
Ο Ιεζεκιήλ τρόμαξε. Ήξερε ακριβώς γιατί ο Θεός απομάκρυνε τη δόξα Του. Είχε δει με τα μάτια του όλα τα φοβερά πράγματα που ο λαός είχε κάνει τα περασμένα χρόνια και στον Ναό και σ’ όλη τη χώρα. Για παράδειγμα, στην αυλή του Ναού, ο λαός είχε γυρίσει τη πλάτη του στα άγια και κοίταζε προς την ανατολή, για να λατρεύσει τον ήλιο. Επίσης είχαν βάλει μέσα στον Ναό κάθε είδους ερπετά. Στην ουσία θυσίαζαν φίδια, σαύρες κι άλλα ερπετά κι είχαν παραμελήσει τη θυσία των αμνών. Τώρα ο Θεός έλεγε: «Δεν θα ανεχθώ, άλλο πια, αυτά τα βδελύγματα στον οίκο μου. Δεν θα αφήσω τη δόξα μου να συνυπάρχει με τέτοια αμαρτία».
Ο Ιεζεκιήλ παρακολουθούσε με τρόμο καθώς αυτή η ουράνια άμαξα σήκωσε τη δόξα του ΓΧΒΧ, την έβγαλε απ’ τα άγια και την έφερε στη πύλη του Ναού. «Κι η δόξα του ΚΥΡΙΟΥ υψώθηκε από πάνω από τα χερουβίμ προς το κατώφλι του οίκου. Και το σύννεφο γέμισε τον οίκο κι η αυλή γέμισε απ’ τη λάμψη της δόξας του ΚΥΡΙΟΥ» (10:4). Η δόξα του Θεού επρόκειτο να φύγει. Τώρα αιωρείτο στην πύλη, στο κατώφλι, έτοιμη να φύγει απ’ το Ναό. Η Γραφή περιγράφει μια τελευταία ισχυρή πνοή ανέμου της δόξας του ΚΥΡΙΟΥ (μια τελευταία λάμψη της παρουσία Του, ανάμεσα στον λαό): «Και ο ήχος απ’ τις φτερούγες των χερουβίμ, ακουγόταν μέχρι την εξωτερική αυλή, σαν φωνή του Παντοδύναμου Θεού, όταν μιλάει» (10:5).
Πώς αντέδρασε ο λαός του Θεού σ’ αυτήν την τρομερή επίδειξη της υπερφυσικής δύναμης; Κανείς δεν την πρόσεξε. Οι ιερείς κι ο λαός συνέχισαν τη δουλειά τους, κάνοντας όλες τις δραστηριότητες και τις ιεροτελεστίες τους. Αναρωτιέστε πώς μπορούσε να συμβεί αυτό; Προφανώς δεν μπορούσαν να αναγνωρίσουν την αναχώρηση της δόξας του Θεού από ανάμεσά τους. Είχαν τόσο τυφλωθεί απ’ τις σαρκικές τους επιδιώξεις, που δεν κατάλαβαν ότι η παρουσία Του θα να τους εγκαταλείψει.
Παρ’ όλες τις προειδοποιήσεις του Ιεζεκιήλ όλα αυτά τα χρόνια, ο Ιούδας είχε αποστατήσει. Το έθνος ήταν γεμάτο ειδωλολατρία, ανταρσία κι ανομία. Οι άνθρωποι είχαν παραδοθεί σε κάθε είδος αισθησιασμού, δαιμονικών επαφών, διεστραμμένης λατρείας με ιερόδουλες. Κι οι ιερείς είχαν αφήσει ψευδοπροφήτες να διεισδύσουν στον Ναό. Αυτοί οι ψεύτικοι οδηγοί γέμισαν το νου των ανθρώπων με κούφιες ελπίδες για ειρήνη και ευημερία. Ο Ιεζεκιήλ προσπάθησε να τους προειδοποιήσει για τις συνέπειες των πρακτικών τους. Αλλά αυτοί τον απέρριψαν και χλεύασαν τα λόγια του.
Ο ΚΥΡΙΟΣ αποσύρει τη δόξα Του από τον Ιούδα
Καθώς η δόξα του ΚΥΡΙΟΥ αιωρείτο στη πύλη του Ναού, ο Ιεζεκιήλ την είδε να μετακινείται και πάλι. Γράφει: «Και η δόξα του ΚΥΡΙΟΥ βγήκε από το κατώφλι του οίκου και στάθηκε πάνω στα χερουβίμ. Και τα χερουβίμ ύψωσαν τις φτερούγες τους κι ανυψώθηκαν από τη γη μπροστά μου…και η δόξα του Θεού του Ισραήλ ήταν επάνω τους από πάνω» (10:18-19).
Τα χερουβίμ ανέβηκαν προς τα πάνω κι ύψωσαν τη δόξα του Θεού απ’ τον Ναό. Μετά, αυτά τα αγγελικά όντα υψώθηκαν και κράτησαν τη δόξα πάνω από την πόλη, αιωρούμενη στον αέρα πάνω απ’ τον λαό. Η αιωρούμενη, διστακτική εικόνα υποδηλώνει ότι ο ΚΥΡΙΟΣ ήταν απρόθυμος να φύγει. Φαίνεται να περίμενε μια φωνή για να φωνάξει σαν τον Δαβίδ: «Μη μας αφήνεις, Κύριε! Μην παίρνεις το Πνεύμα σου από ανάμεσά μας. Παρακαλώ, επέστρεψε την άγια παρουσία σου σε μας». Φαντάζομαι τον Ιεζεκιήλ να κραυγάζει στη ψυχή του καθώς έβλεπε αυτή τη σκηνή. Ίσως ήθελε να φωνάξει: «Κάποιος, κάπου, παρακαλώ, ας σηκωθεί κι ας φωνάξει στον Κύριο. Ποιος είναι πρόθυμος να σταθεί στο χάσμα; Η δόξα του Κυρίου θα φύγει από σας. Πρέπει να φωνάξτε στον Κύριο τώρα αμέσως, προτού να είναι αργά».
Αλλά δεν υπήρξε τέτοια φωνή, ούτε κραυγή, ούτε μεσίτης. Κανείς δε βγήκε έξω για να σταθεί στο χάσμα. Κι έτσι ο Θεός ανύψωσε τη δόξα Του και την έβγαλε από τον Ιούδα: «Κι η δόξα του ΚΥΡΙΟΥ ανέβηκε μέσα από την πόλη και στάθηκε επάνω στο βουνό, αυτό που είναι προς τα ανατολικά της πόλης» (11:13).[2]
Πώς αντέδρασε ο λαός, όταν η δόξα του ΚΥΡΙΟΥ τους εγκατέλειψε; Ίσως να νομίσεις ότι οι ιερείς θα έκλεισαν το Ναό και θα σταμάτησαν όλες τις θρησκευτικές δραστηριότητες. Ίσως νομίσεις ότι κάλεσαν το λαό για μια μέρα θρήνου και μετάνοιας σε αναγνώριση αυτού που συνέβη, ιδιαίτερα υπό το φως των επερχόμενων κρίσεων. Αλλά οι πύλες του Ναού δεν έκλεισαν καθόλου. Αντίθετα, το κάθε τι συνεχίστηκε έτσι όπως πάντα γινόταν. Και πάλι οι ιερείς κι ο λαός συνέχισαν να κάνουν όσα έκαναν συνήθως. Τώρα αυτοί οι αμαρτωλοί άνθρωποι ένιωθαν πολύ πιο άνετα στο να παραδίνονται στις αμαρτίες τους. Ήταν δυστυχισμένοι όταν η δόξα του ΚΥΡΙΟΥ ήταν παρούσα ανάμεσά τους. Συνέχεια εξέθετε τις αμαρτίες τους. Αλλά τώρα που η δόξα του Θεού είχε φύγει, η καταδίκη είχε φύγει. Δεν νοιάζονταν καθόλου που ο ΚΥΡΙΟΣ είχε απομακρυνθεί από ανάμεσά τους.
Ο Ιεζεκιήλ λαμβάνει μια άλλη όραση
Μετά από 14 χρόνια εξορίας στη Βαβυλώνα, ο Ιεζεκιήλ πήρε μια άλλη θαυμαστή όραση. Οι Ιουδαίοι δούλευαν σαν σκλάβοι στα ποτάμια της Βαβυλώνας κι έκλαιγαν καθώς θυμόντουσαν τη δόξα της Σιών. Τώρα πια δεν είχαν κάτι για το οποίο να ψάλλουν. Δεν υπήρχε κάτι στη ζωή τους για το οποίο θα ήθελαν να ευχαριστήσουν το Θεό. Έτσι κρέμασαν τις κιθάρες τους πάνω στις ιτιές. Τελικά ήρθαν αντιμέτωποι με το γεγονός ότι ο ΚΥΡΙΟΣ είχε αποσύρει τη δόξα Του από αυτούς εδώ και χρόνια, επειδή είχαν βεβηλώσει τον οίκο Του με θλιβερά βδελύγματα.
Τώρα ο Ιεζεκιήλ για μια ακόμα φορά λαμβάνει μια όραση από τον ΚΥΡΙΟ. Κι αυτή η αποκάλυψη ήταν ακόμα πιο θαυμαστή, γιατί περιείχε μια προφητεία παρηγοριάς και ελπίδας, που προφήτευε την αποκατάσταση της χώρας, της Ιερουσαλήμ και του λαού, σε βαθμό πολύ μεγαλύτερο από κάθε τι που κι οι ίδιοι είχαν φανταστεί ή δοκιμάσει στο παρελθόν. Το Άγιο Πνεύμα πήρε αυτή τη φορά τον προφήτη σ’ ένα ψηλό βουνό με θέα την Ιερουσαλήμ και τον Ιούδα. Κι ο Θεός έδειξε στον Ιεζεκιήλ μια άλλη πόλη, που Αυτός θα έκτιζε στο μέλλον, μια πόλη ένδοξη, πέρα από κάθε φαντασία. Στην πραγματικότητα, η έκτασή της θα ήταν τόσο μεγάλη, που δεν θα μπορούσε να χωρέσει μέσα στα όρια του έθνους.
Μετά ο Θεός έδωσε στον Ιεζεκιήλ ακόμα μια απίστευτη όραση. Μια αποκάλυψη για έναν μεγαλοπρεπή, καινούργιο Ναό. Το θαυμαστό οικοδόμημα θα ήταν ο μόνιμος Ναός στον οποίον θα επέστρεφε η δόξα του Θεού και ποτέ δε θα έφευγε. Καθώς ο ΚΥΡΙΟΣ ξεδίπλωνε την αποκάλυψη αυτή στον Ιεζεκιήλ, του έδινε λεπτομέρειες για όλη την κατασκευή. Του έδειξε τις αυλές, τα δωμάτια, τις αίθουσες και περιέγραψε το είδος των ιερέων που θα υπηρετούσαν στο Ναό. Ήταν πράγματι ένα σύνθετο οικοδόμημα. Για να τον περιγράψει ο Ιεζεκιήλ σε γενικές γραμμές, χρειάστηκε 9 κεφάλαια (40-48). Η υπόσχεση για όλα αυτά είναι το όνομα της πόλης στ’ όραμα: Γιαχβέ Σαμμά, «ο ΚΥΡΙΟΣ εκεί». Με άλλα λόγια ο Ιεζεκιήλ λέει: «Οι άνθρωποι αυτοί θα έχουν επίγνωση της παρουσίας του Θεού μέσα τους και πάνω τους. Γι’ αυτόν το Ναό θα ειπωθεί, ‘Ο Θεός είναι εκεί. Η παρουσία του ΚΥΡΙΟΥ είναι μαζί τους’». Είναι παρόμοια με την πόλη που αναφέρεται στο Ψαλμό 46:4-5: «Ποταμός, και τα ρυάκια του θα ευφραίνουν την πόλη του Θεού, τον άγιο τόπο των σκηνωμάτων του Υψίστου. Ο Θεός είναι στο μέσον της...».
Ο ΓΧΒΧ που αποσύρθηκε απ’ το Ναό, όταν βεβηλώθηκε με τα βδελύγματα του λαού Του (Ιεζεκιήλ 10:18-19, 11:22-24) και τον κατέστρεψε με τις κρίσεις Του, τώρα επιστρέφει από τον ίδιο δρόμο, σε μια νέα κι ένδοξη πόλη και σε έναν Ναό που είναι καθαρός από κάθε βδέλυγμα και τον χαρακτηρίζει δικαιοσύνη κι αγιότητα. Η δόξα Του θα γεμίζει αυτόν τον καινούργιο τόπο και η παρουσία Του θα μένει εκεί για πάντα (Ιεζεκιήλ 43:1-7, 44:4).
Η σημασία του ονόματος
Ο ΓΧΒΧ είχε υποσχεθεί την Παρουσία Του ανάμεσα στο λαό Του από την αρχή. Όποια κι αν ήταν τα εξωτερικά σύμβολα, η Παρουσία Του ήταν πραγματική.[3] Η σκηνή του Μαρτυρίου κι ο Ναός ήταν οι τόποι της κατοίκησης και της ορατής αποκάλυψής Του στον Ισραήλ. Η Γραφή διασαφηνίζει ότι τα κτίσματα αυτά ήταν αντίτυπα των αληθινών, εικόνες των επουρανίων πραγμάτων (Εβραίους 9:23-24). Κάθε τι σ’ αυτά συμβολίζει τυπικά την παρουσία και τη δόξα του Θεού.[4]
Η πληρότητα της Παρουσίας του ΓΧΒΧ ήταν η ελπίδα κι ο σκοπός όλης της προφητικής προσδοκίας. Ύστερα απ’ την ένδοξη προφητεία της παγκόσμιας Βασιλείας του Μεσσία (κεφ.11), ο Ησαΐας γράφει έναν Ψαλμό δοξολογίας (κεφ.12). Ο Ιερεμίας αναφέροντας μια μελλοντική εκπλήρωση, λέει: «Κατά τον καιρό εκείνον, θα ονομάσουν την Ιερουσαλήμ θρόνο του ΚΥΡΙΟΥ, και όλα τα έθνη θα συγκεντρωθούν σ’ αυτή, στο όνομα του Κυρίου, προς την Ιερουσαλήμ» (3:17). Ο Ησαΐας γράφει: «και θα σε ονομάσουν: Η πόλη του Κυρίου, Η Σιών του Αγίου του Ισραήλ» (60:14).
Η εκπλήρωση του ονόματος
α) Η εκπλήρωση του ονόματος αυτού ήταν περιορισμένη στην Τανάχ, Κάθε αποκάλυψη της παρουσίας του Θεού στο λαό Του, αν και πραγματική, ήταν μόνο σκιά της ένδοξης πραγματικότητας που επρόκειτο να έρθει. Όσο για την έκτασή της ήταν περιορισμένη στο έθνος του Ισραήλ.
β) Στην Κ. Διαθήκη έχει ευρύτερη έκταση γιατί είναι περισσότερο πνευματικό παρά συμβολικό, περισσότερο προσωπικό παρά εθνικό. Επειδή τώρα εκπληρώθηκε στο πρόσωπο του Ιησού.[5] Εκείνος, που στην Τανάχ εμφανιζόταν μυστηριωδώς σαν ο Άγγελος του ΚΥΡΙΟΥ, ο Άγγελος της παρουσίας Του, ο Άγγελος της Διαθήκης, ο Άγγελος στον Οποίον ήταν το όνομα του ΓΧΒΧ, έγινε εν Χριστώ η ίδια η Παρουσία και ο Ναός στον οποίον η Παρουσία κατοίκησε έτσι που εν Αυτώ και μέσου Αυτού μπορούσε να λεχθεί Γιαχβέ Σαμμά, «ο ΚΥΡΙΟΣ ειν’ εκεί». Αυτή η Παρουσία είναι τώρα στους πιστούς, σαν ζωντανούς ναούς του Θεού: «Δεν ξέρετε ότι είστε ναός του Θεού και το Πνεύμα του Θεού κατοικεί μέσα σας;» (Α' Κορινθίους 3:16), «Σεις είστε ναός του ζωντανού Θεού, όπως ο Θεός είπε: ‘Ότι θα κατοικώ σ’ αυτούς και θα περπατώ και θα είμαι Θεός τους και αυτοί θα είναι λαός μου’» (Β' Κορινθίους 6:16). Όπως ο Ισραήλ παλιά, έτσι και τώρα ολόκληρη η εκκλησία σαν Σώμα Χριστού, καλείται να γίνει κατοικητήριο του Θεού (Εφεσίους 2:19-22).
γ) Το όνομα θα έχει σίγουρα μια ευρύτερη εκπλήρωση και για τον Ισραήλ, στη μεσσιανική Βασιλεία. Ο Ισραήλ και η γη του θα αποκατασταθούν (Μιχαίας 4:1-6, Ζαχαρίας 6:12-13). Ο Ιωήλ λέει: «Και θα καθαρίσω το αίμα τους, το οποίο δεν καθάρισα. Επειδή, ο ΚΥΡΙΟΣ κατοικεί στη Σιών» (3:21). Ο ΚΥΡΙΟΣ που πνευματικά είναι παρών στο λαό Του, θα είναι προσωπικά παρών και στην ένδοξη Βασιλεία Του.[6] Ο Ιεζεκιήλ γράφει: «Και με έφερε προς το δρόμο της βορινής πύλης, απέναντι από τον οίκο. Και είδα, και να, ο οίκος του Κυρίου ήταν γεμάτος απ’ τη δόξα του ΚΥΡΙΟΥ. Κι έπεσα επάνω στο πρόσωπό μου» (44:4). Αυτός ο θαυμάσιος Ναός ήταν μια γιγάντια κατασκευή, γεμάτη απ’ τη μια άκρη μέχρι την άλλη με τη δόξα του ΚΥΡΙΟΥ. Όταν ο Ιεζεκιήλ την είδε, έπεσε και προσκύνησε. Και τελειώνει γράφοντας: «Και το όνομα της πόλης απ’ εκείνη τη μέρα θα είναι: Ο ΚΥΡΙΟΣ είναι εκεί» (Γιαχβέ σαμμά) (48:35). Με άλλα λόγια ο Ιεζεκιήλ έλεγε: «Αυτοί οι άνθρωποι την εποχή εκείνη θα έχουν γνώση της παρουσίας του Θεού. Γι’ αυτόν το Ναό θα λεχθεί: ‘Ο Θεός είναι εκεί. Η παρουσία του Θεού είναι μαζί τους’».
δ) Όμως, το όνομα αυτό έχει μια τελική και αιώνια εκπλήρωση.[7] Η ιδεώδης μέλλουσα ζωή εικονίζεται συχνά με μια πόλη.[8] Ο ιδεώδης κι αιώνιος χαρακτήρας της πόλης του Θεού, ο τόπος της πλήρους και ένδοξης Παρουσίας Του, βρίσκει την ύψιστη έκφρασή της στο τέλος της Αποκάλυψης (21-22).
Η εκκλησία που το όνομά της είναι Γιαχβέ Σαμμά
Έχουμε ήδη μιλήσει για τα τρομερά πράγματα που ο λαός έφερνε μέσα στο ναό την εποχή του Ιεζεκιήλ. Ο Θεός λέει ότι, οι ιερείς την εποχή εκείνη «υπηρετούσαν μπροστά στα είδωλά τους κι ήσαν πρόσκομμα ανομίας στον οίκο Ισραήλ» (44:12). Με τη σειρά τους, οι σαρκικοί λατρευτές ήταν υπέρ των ιερέων που ενθάρρυναν την ειδωλολατρία τους, εγκρίνοντας τις αμαρτίες τους. Το αποτέλεσμα ήταν ότι οι ιερείς κι ο λαός μόλυναν τον οίκο του Κυρίου με διεφθαρμένη λατρεία.
Ο ΚΥΡΙΟΣ θα έθετε τέρμα σ’ αυτά. Είπε στον Ιεζεκιήλ: «Έτσι λέει ο ΚΥΡΙΟΣ ο Θεός: Κανένας αλλογενής, απερίτμητος στην καρδιά, και απερίτμητος στη σάρκα, δεν θα μπαίνει μέσα στο αγιαστήριό μου» (44:9). Δηλαδή: «Ιεζεκιήλ, έβαλα φύλακες στις πύλες αυτού του Ναού και δε θα αφήσουν κανέναν αλλογενή ποιμένα ή ασεβές πρόσωπο να μπει μέσα. Κανείς που είναι απερίτμητος στη καρδιά δε θα του επιτραπεί να μπει στον άγιο μου τόπο. Θα έχω ένα άγιο κατοικητήριο και δε θα αφήσω τίποτε ακάθαρτο, να το διαφθείρει. Κανείς με ακάθαρτη καρδιά δεν θα μπορεί να διακονεί μπροστά μου».
Τι σημαίνει αυτό για μας σήμερα; Σημαίνει ότι ο ΚΥΡΙΟΣ δεν θα επιτρέψει σε κανένα ασεβές, ακάθαρτο άτομο να διακονεί στον σημερινό Ναό του Θεού, την εκκλησία Του. Είπε στον Ιεζεκιήλ: «Δεν θα με πλησιάσουν για να ιερατεύουν σε μένα και δεν θα πλησιάσουν σε κανένα από τα άγιά μου και στα άγια των αγίων» (44:13). Ίσως αναρωτιέσαι: «Μα υπάρχει τόση διαφθορά στην εκκλησία σήμερα. Ορθολογιστές ποιμένες παραβλέπουν αμαρτίες τού ποιμνίου τους. Ορισμένες αποχρώσεις χειροτονούν ομοφυλόφιλους ποιμένες. Εκκλησιαστικοί ηγέτες δικαιολογούν τη μοιχεία, κοροϊδεύουν την πραγματικότητα του ουρανού και της κόλασης, αρνούνται ότι οι Γραφές είναι ο Λόγος του Θεού. Συνεπώς, η εκκλησία σήμερα δεν έχει διαφθαρεί;»
Έχεις δίκαιο να αναγνωρίζεις όλα αυτά τα τρομερά βδελύγματα που υπάρχουν στην εκκλησία. Τέτοιοι ηγέτες είναι λύκοι με ένδυμα προβάτου. Είναι συμβιβασμένοι ποιμένες που κολακεύουν το ποίμνιό τους. Κι επειδή δεν πιστεύουν στην εξουσία του Λόγου του Θεού, δεν λαμβάνουν φρέσκο Λόγο απ’ τον ΚΥΡΙΟ. Όταν στέκονται στον άμβωνα για να κηρύξουν, απλά επαναλαμβάνουν τα κηρύγματα άλλων ανθρώπων. Οι άνθρωποι αυτοί δεν υπηρετούν το Θεό, αλλά την ειδωλολατρία και την αμαρτία των ανθρώπων. Και κάνουν τα ποίμνιά τους να βυθιστούν ακόμα πιο πολύ στην ανομία. Ο Θεός όμως έχει ήδη διακηρύξει ότι αυτό δεν θα συμβαίνει στο άγιο κατοικητήριό Του, εκεί όπου κατοικεί ο Γιαχβέ Σαμμά.
Αναμφίβολα θα έχεις ακούσει αυτό που λένε οι πιστοί που νοιάζονται: «Η εκκλησία έχει χάσει τελείως την επιρροή της στη κοινωνία. Κι είναι τελείως άσχετη στα μάτια των νέων ανθρώπων. Η αίσθηση που έχουμε από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης κι από τους πολιτικούς μας ηγέτες είναι ότι η εκκλησία είναι απλώς κάτι το δευτερεύον στη ζωή των ανθρώπων». Αν νομίζεις ότι η σαρκική εκκλησία έχει χάσει τη δύναμη και την εξουσία της πάνω στη γη, μπορείς να είσαι σίγουρος ότι έχει ακόμα λιγότερη επιρροή στον ουρανό. Η εκκλησία σήμερα που έχει φύγει απ’ την πίστη, σίγουρα δεν έχει δύναμη με το Θεό. Ο ΚΥΡΙΟΣ αρνείται να έχει σχέση με μια συμβιβασμένη, χλιαρή εκκλησία. Έχει ήδη διακηρύξει για ολόκληρες αποχρώσεις: «Ιχαβόδ, η δόξα Μου έχει φύγει απ’ αυτές». Κάποια μέρα σύντομα, θα κάνει εμετό αυτές τις εκκλησίες που έχουν φύγει από την πίστη.
Υπάρχει μόνο μια εκκλησία που ο ΚΥΡΙΟΣ αναγνωρίζει. Ο πραγματικός Του Ναός (που η δόξα Του κατοικεί) αποτελείται από μια δίκαιη διακονία κι έναν πιστό λαό που έχει πείνα για τον Θεό. Δεν είναι το ορατό, διαρθρωμένο εκκλησιαστικό σύστημα. Η εκκλησία αυτή σχηματίζεται από ένα σώμα εδώ, ένα σώμα εκεί, στην Αφρική, την Ινδία, την Κίνα, στο Ισραήλ, στην Αμερική, στην Ευρώπη και σε άλλα έθνη. Στους άγιους αυτούς τόπους, οι απερίτμητοι στην καρδιά δεν τους επιτρέπεται να διακονήσουν και ποτέ δε θα τους επιτραπεί. Ο Θεός έχει έναν λαό που είναι δίκαιος μπροστά Του και που θα παραμείνει έτσι μέχρι να έρθει ο Ιησούς. Ποιο είναι το όνομα αυτής της Εκκλησίας; Είναι γνωστή σαν «Ο ΚΥΡΙΟΣ είναι εκεί», η εκκλησία του Γιαχβέ Σαμμά.
Η ιεροσύνη του Σαδώκ
Ο Ιεζεκιήλ μάς λέει ότι οι λειτουργοί μέσα σ’ αυτόν τον ένδοξο Ναό θα αποτελούν μια εντελώς νέα τάξη. Περιγράφει αυτήν τη νέα ιεροσύνη, λέγοντας πρώτα, με το έμοιαζε η παλαιά (44:10-13). Θα συνεχίσουν τις ιεροτελεστίες και τα προγράμματά τους, αλλά ο Θεός ορκίζεται ότι δεν θα ιερατεύουν σ’ Αυτόν ούτε θα Τον πλησιάζουν. Μετά ο ΚΥΡΙΟΣ αρχίζει να περιγράφει τη νέα ιεροσύνη, που θα οδηγεί και θα υπηρετεί το λαό Του (44:15-16).
Το εβραϊκό όνομα Σαδώκ σημαίνει δίκαιος. Ο Ιεζεκιήλ αναφέρεται εδώ σε έναν άνθρωπο, ονόματι Σαδώκ, που υπηρέτησε σαν ιερέας, όταν ήταν βασιλιάς ο Δαβίδ. Αυτός ο δίκαιος άνθρωπος ποτέ δεν ταλαντεύτηκε στην πιστότητά του προς τον Δαβίδ ή τον ΚΥΡΙΟ. Στάθηκε δίπλα στον βασιλιά και στο Λόγο του Θεού, μέσα απ’ όλες τις καταστάσεις. Ανεξάρτητα αν ο Δαβίδ βασίλευε με δύναμη απ’ τον θρόνο του Ισραήλ ή έφευγε από την αγία πόλη για να γλιτώσει απ’ τον επαναστάτη γιο του Αβεσσαλώμ, ο Σαδώκ παρέμενε πάντα πιστός, επειδή ήξερε ότι ο βασιλιάς ήταν ο κεχρισμένος του Θεού.
Όμως όλοι οι ιερείς δεν είχαν αυτή τη στάση. Ο Αβιάθαρ ήταν κι αυτός ιερέας κατά τη βασιλεία του Δαβίδ. Όταν ο Αδωνίας ανέτρεψε το πατέρα του κι αυτοανακηρύχθηκε βασιλιάς, ο Αβιάθαρ εγκατέλειψε τον Δαβίδ κι ενώθηκε με τον αντάρτη. Η δοκιμασία αυτή αποκάλυψε την άπιστη καρδιά του. Αργότερα, όταν ο Σολομών ανέβηκε στον θρόνο, εξόρισε τον Αβιάθαρ στην έρημο, λέγοντάς του: «Ήσουν άπιστος στον ρόλο σου σαν ιερέας προς τον Κύριο. Δεν έχεις πια μέρος στην υπηρεσία του Ναού». Σήμερα ο Θεός δεν έχει καμιά σχέση με την εκκλησία του Αβιάθαρ.
Επειδή ο Σαδώκ παρέμεινε πιστός μέσα σ’ όλες τις δοκιμασίες, αντιπροσωπεύει μια διακονία που διακρίνεται από την πιστότητά της προς τον Κύριο. Ο Σαδώκ ήταν εξαίσιο παράδειγμα ενός αληθινού υπηρέτη του Θεού, ξεχωρισμένος απ’ τον κόσμο, έχοντας στενή σχέση με τον ΚΥΡΙΟ, άκουγε συνέχεια απ’ τον ουρανό. Ένας τέτοιος υπηρέτης αναγνωρίζει ότι το κύριο έργο του είναι να αναζητά τον Θεό καθημερινά, να επικοινωνεί συνεχώς με το Άγιο Πνεύμα και να διακονεί τον Ιησού. Αυτή είναι η ιεροσύνη του Σαδώκ. Κι ο ΚΥΡΙΟΣ έχει πολλούς Σαδωκίτες στο Ναό Του σήμερα. Δεν θα βρεις αυτούς τους ποιμένες να τρέχουν στους άμβωνές τους από κάποια προσωπική επιδίωξη. Οι Σαδωκίτες δεν θα τολμήσουν να κηρύξουν ένα κήρυγμα που δεν έχει ζωή ή κάποιο μήνυμα που δεν έχει έρθει απ’ την καρδιά του ΚΥΡΙΟΥ. Αντίθετα, έρχονται στον άμβωνα απ’ το κρυφό τους ταμείο της προσευχής. Προτού σταθούν μπροστά στη συνάθροιση, έχουν σταθεί με πιστότητα μπροστά στον ΚΥΡΙΟ. Περνούν πολύτιμες ώρες στην παρουσία του ΚΥΡΙΟΥ, μέχρις ότου διαποτιστούν μ’ ένα μήνυμα που καίει μέσα στην καρδιά τους. Κι όταν σηκώνονται από την παρουσία του Θεού, μπορούν να μιλήσουν κατευθείαν στην καρδιά του λαού. Το μήνυμά τους κατεβαίνει εκεί όπου ζουν τα πρόβατα, γιατί έχει έρθει κατευθείαν από το θρόνο του Θεού.
Ο ΚΥΡΙΟΣ λέει για την ιεροσύνη του Σαδώκ: «Οι υπηρέτες αυτοί θα μπουν στο Ναό μου και θα σταθούν μπροστά μου. Θα πλησιάσουν το τραπέζι μου και θα με υπηρετήσουν. Κι Εγώ θα τους οδηγώ και να τους κατευθύνω. Και θα τους δίνω το Λόγο μου για το λαό μου».
Η ιεροσύνη του Σαδώκ είναι για τον καθένα μας
Στο νέο αυτό Ναό, το βασικό έργο της ιεροσύνης του Σαδώκ είναι να υπηρετεί τον ΚΥΡΙΟ. Η υπηρεσία αυτή περιλαμβάνει καθέναν που αγαπά τον Ιησού και θέλει να βαδίζει με δικαιοσύνη. Πράγματι, βλέπουμε την «ιεροσύνη των πιστών» σ’ όλα τα βιβλία της Κ. Διαθήκης. Στην Αποκάλυψη διαβάζουμε: «Κι ο Οποίος μας έκανε βασιλιάδες και ιερείς στον Θεό και Πατέρα του» (1:6). «Και μας έκανες βασιλιάδες και ιερείς στον Θεό μας» (5:10). Παρόμοια, ο απόστολος Πέτρος γράφει: «Κι εσείς, σαν ζωντανές πέτρες, οικοδομείστε ως πνευματικός οίκος, άγιο ιεράτευμα, για να προσφέρετε πνευματικές θυσίες ευπρόσδεκτες στο Θεό διαμέσου του Ιησού Χριστού» (Α' Πέτρου 2:5). «Εσείς, όμως, είστε εκλεκτό γένος, βασίλειο ιεράτευμα, άγιο έθνος, λαός τον οποίο ο Θεός απέκτησε, για να εξαγγείλετε τις αρετές εκείνου, ο οποίος σας κάλεσε απ’ το σκοτάδι στο θαυμαστό του φως» (2:9).
Μπορεί να μην έχεις πιστοποιητικά διακονίας από καμιά εκκλησία. Μπορεί να μην έχεις πάει σε κανένα σεμινάριο. Μπορεί ποτέ να μην έχεις κηρύξει ένα κήρυγμα. Αλλά έχεις κληθεί κι έχεις χειροτονηθεί για να διακονείς στην ιεροσύνη του Σαδώκ, όπως κι ο πιο πασίγνωστος ιεροκήρυκας ή ευαγγελιστής. Η Κ. Διαθήκη το ξεκαθαρίζει: ο καθένας μας μπορεί να έχει το αξίωμα του ιερέα και να εκτελεί τα ιερατικά καθήκοντα.
Απορείς πώς μπορείς να το κάνεις; Μπορείς να το κάνεις διακονώντας πρωταρχικά τον ΚΥΡΙΟ. Του προσφέρεις θυσίες δοξολογίας κι υπηρεσίας, στρέφοντας σ’ Αυτόν όλη σου την καρδιά, το νου και τη δύναμη. Σ’ έχει καλέσει να είσαι μέρος της βασιλικής Του ιεροσύνης. Συνεπώς, πρέπει να διακονείς τους άλλους, μόνον αφού έχεις διακονήσει Αυτόν. Αυτό σημαίνει ότι, δεν χρειάζεται να εμφανίζεσαι στον οίκο του Θεού κάθε εβδομάδα άδειος και στεγνός, ελπίζοντας να σε γεμίσει κάποιο μήνυμα από τον κήρυκα. Πρέπει να έρχεσαι προετοιμασμένος να υπηρετήσεις τον ΚΥΡΙΟ με καρδιά δοξολογίας. Γι’ αυτό πρέπει να κλείνεσαι συχνά μαζί Του για επικοινωνία. Έχεις ξεχωριστεί σαν διάκονός Του, ένας πιστός ιερέας Σαδώκ που επικαλείσαι το όνομά Του κι εμπιστεύεσαι πλήρως τη δικαιοσύνη Του, όχι τη δική σου.
Αν δεν γίνεις ένας ιερέας σ’ αυτήν τη διακονία Σαδώκ, αν δε σταθείς μπροστά στο τραπέζι του ΚΥΡΙΟΥ καθημερινά, υπηρετώντας Τον, δεν μπορείς να είσαι μέλος της εκκλησίας του Γιαχβέ Σαμμά. Μπορεί να περνάς όλον τον καιρό σου παίρνοντας μέρος σ’ εκκλησιαστικές δραστηριότητες κι ικανοποιώντας τις ανάγκες των άλλων. Αλλά αν δε γίνεις ένας ιερέας Σαδώκ σε κάθε πλευρά της ζωής σου, όλες οι δραστηριότητες δεν μετρούν για τίποτε. Για να είσαι μέλος της αληθινής Εκκλησίας του Θεού, πρέπει να είσαι γνωστός με το όνομα Γιαχβέ Σαμμά. Οι άλλοι πρέπει να μπορούν να λένε για σένα: «Είναι φανερό ότι ο Κύριος είναι μαζί του. Όποτε τον βλέπω, νιώθω την παρουσία του Ιησού. Η ζωή του αντανακλά τη δόξα του Θεού». Δυστυχώς, αυτό δεν αληθεύει για πολλούς Χριστιανούς σήμερα. Αν είμαστε ειλικρινείς, πρέπει να παραδεχθούμε ότι δεν νιώθουμε τη γλυκιά παρουσία του Κυρίου μεταξύ μας πολύ συχνά. Γιατί; Οι περισσότεροι Χριστιανοί περνούν τον καιρό τους με διάφορες δραστηριότητες, ομάδες προσευχής, βιβλικές μελέτες, διακονίες έξω από την εκκλησία, κι όλα αυτά είναι πολύ αξιέπαινα. Αλλά πολλοί από αυτούς τους Χριστιανούς περνούν λίγο ή καθόλου καιρό διακονώντας το ΚΥΡΙΟ, στο κρυφό δωμάτιο της προσευχής.
Η παρουσία του ΚΥΡΙΟΥ δεν μπορεί να πλαστογραφηθεί. Αυτό ισχύει, είτε αφορά έναν πιστό είτε μια εκκλησία. Όταν μιλάω για την παρουσία του Θεού, δεν μιλάω για κάποιο είδος πνευματικής αύρας που περιβάλλει μυστικά ένα πρόσωπο ή κατεβαίνει σε μια λατρεία εκκλησίας. Μάλλον, μιλάω για το αποτέλεσμα ενός απλού αλλά δυναμικού βαδίσματος πίστης. Είτε αυτό εκδηλώνεται στη ζωή ενός Χριστιανού ή σε μια ολόκληρη συνάθροιση, κάνει τους ανθρώπους να το παρατηρήσουν. Λένε μέσα τους: «Αυτός είναι με τον Ιησού» ή «Αυτή η συνάθροιση πιστεύει πράγματι αυτό που κηρύττει».
Θέλω να τονίσω το εξής: Χρειάζεται πολύ περισσότερο από έναν ποιμένα τύπου Σαδώκ για να παραχθεί μια εκκλησία, που να λέγεται Γιαχβέ Σαμμά. Χρειάζεται έναν δίκαιο λαό του Θεού που να έχει επικοινωνία με τον Θεό. Αν ένας ξένος βγαίνει από μια εκκλησιαστική συνάθροιση και λέει: «Ένιωσα την παρουσία του Θεού εκεί», να είσαι βέβαιος ότι δεν ήταν εξαιτίας του κηρύγματος ή της λατρείας. Ήταν γιατί μια δίκαιη συνάθροιση Σαδώκ μπήκε στον οίκο του Θεού και η δόξα του ΚΥΡΙΟΥ διέμεινε ανάμεσά τους.
Κάθε πραγματικός ποιμένας του ΚΥΡΙΟΥ θέλει οι άνθρωποι να βγαίνουν από την εκκλησία λέγοντας: «Σίγουρα ο Κύριος είναι στον τόπο αυτό». Όμως, αυτό πρέπει να είναι το βάρος κάθε ιερέα Σαδώκ στον οίκο του ΚΥΡΙΟΥ. Κι αυτό μπορεί να συμβεί μόνο αν υπάρχουν Σαδωκίτες στα καθίσματα, που έρχονται στην εκκλησία, αφού προηγουμένως ήταν μαζί με τον ΚΥΡΙΟ στο σπίτι. Μόνον αυτό το είδος του πιστού μπορεί να προσφέρει στον Θεό αληθινή υπηρεσία, με άγια χέρια σηκωμένα σε θυσίες θερμής δοξολογίας.
Ο καρπός της παρουσίας του ΚΥΡΙΟΥ
Ο Ιεζεκιήλ λέει ότι όταν η παρουσία του Θεού είναι παρούσα, ο λαός Του θα διδαχθεί να διακρίνει μεταξύ του άγιου και του ακάθαρτου. Καθώς ο ΚΥΡΙΟΣ έδειχνε την όρασή Του για τον νέο Ναό, είπε στον Ιεζεκιήλ: «Και θα διδάσκουν το λαό μου τη διαφορά ανάμεσα σε άγιο και βέβηλο και θα τους κάνουν να διακρίνουν ανάμεσα σε ακάθαρτο και καθαρό» (44:23). Όποτε ένα σώμα ευσεβών υπηρετών ψάχνει να διακονεί τον ΚΥΡΙΟ, ο Θεός τους δίνει μάτια για να δουν τι είναι από το Πνεύμα και τι είναι από τη σάρκα. Αναγνωρίζουν τη διαφορά μεταξύ του αγίου και του βέβηλου.
Λοιπόν, τι σημαίνει το όνομα Γιαχβέ Σαμμά για μας σήμερα; Σημαίνει ότι οι άλλοι θα μπορούν να λένε για μας: «Βλέπω τον Μεσσία στο άτομο αυτό». Δεν μπορούμε πλέον να πλαστογραφούμε την παρουσία του Θεού στη ζωή μας. Οι άλλοι απλά θα ξέρουν, αν Αυτός είναι παρών, όταν μας συναντούν. Μπορεί να μη ξέρουν ακριβώς τι νιώθουν, η καρδιά τους, όμως, θα τους λέει: «Αυτό το πρόσωπο είναι γεμάτο με τον Ιησού». Γιαχβέ Σαμμά![9]
[1] Η Κ. Διαθήκη μάς λέει ότι ο Ιησούς είναι «το απαύγασμα της δόξας» του Πατέρα. Κι αν συγκρίνουμε την περιγραφή του Ιεζεκιήλ με άλλες περικοπές της Βίβλου όπου εμφανίζεται ο Κύριος, μπορούμε να είμαστε σίγουροι ότι αυτή η εκτυφλωτική φιγούρα ήταν ο Χριστός.
[2] Το βουνό που περιγράφει εδώ ο Ιεζεκιήλ, ήταν το Όρος των Ελαιών.
[3] Δες Έξοδος 23:20,23, 33:14-16, Δευτερονόμιο 4:37, Ψαλμός 132:8,13-14.
[4] Δες Έξοδος 40:34-38, Β' Χρονικών 7:1-3.
[5] Δες Κολοσσαείς 1:19, Εβραίους 1:3, Ιωάννης 1:14, Ησαΐας 7:14, 9:6.
[6] Δες Α' Χρονικών 16:33, Ψαλμός 97:5, Ιεζεκιήλ 48:35, Ματθαίος 25:31.
[7] Δες Ιωάννης 14:2-3, 17:24, Ψαλμός 17:15, Φιλιππησίους 3:20.
[8] Δες Ψαλμός 46:4, Εβραίους 11:10, 13-16, 12:22-23, Αποκάλυψη 21:22.
[9] Άλλα ονόματα του Θεού:
α) Γιαχβέ Μακέ (יהוה מכּה): «Ο ΚΥΡΙΟΣ που κτυπάει» (Ιεζεκιήλ 7:9). Προέρχεται από το ρήμα νακέ (נכּה), που σημαίνει «κτυπώ, πατάσσω». Ο ΚΥΡΙΟΣ είναι Αυτός, που θα πατάξει εξαιτίας της αμαρτίας κι Εκείνος που θα κρίνει εξαιτίας αυτής.
β) Γιαχβέ Ελ-Γκεμουλότ (יהוה אל גּמלוֹת): «Ο ΚΥΡΙΟΣ ο Θεός των ανταποδόσεων» (Ιερεμίας 51:56). Προέρχεται από το ρήμα γκομολά, που σημαίνει «δίνω σε κάποιον αυτό ακριβώς που του αξίζει, ανταποδίδω». Ο Θεός είναι Αυτός που θα φροντίσει τους εχθρούς Του και το λαό Του. Είναι Εκείνος που υποσχέθηκε στον Ιερεμία ότι θα ανταπέδιδε στη Βαβυλώνα για ό,τι είχε κάνει στον Ισραήλ.
γ) Γιαχβέ Ελωέ Ισραήλ (יהוה אלהי ישׂראל): «ΚΥΡΙΟΣ ο Θεός του Ισραήλ». Το βρίσκουμε αρχικά στον ύμνο της Δεβόρρας (Κριτές 5:3) και το χρησιμοποιούν συχνά οι προφήτες (Ησαΐας 17:6, Σοφονίας 2:9). Ακολουθεί στη σειρά τον «Θεό του Αβραάμ, του Ισαάκ και του Ιακώβ». Στον Ψαλμό 59:6, συνδυάζεται με τον Γιαχβέ Σαβαώθ.
δ) Αττίκ Γιομίν (עתּיק יוֹמין): «Ο Παλαιός των ημερών», τίτλος που δόθηκε απ’ τον Δανιήλ κι απεικονίζει το Θεό πάνω στο θρόνο της κρίσης, να κρίνει τις μεγάλες παγκόσμιες αυτοκρατορίες (Δανιήλ 7:9,13,22). Είναι στα αραμαϊκά και εναλλάσσεται με το «Ελυονίν» (עליוֹנין), «Ιλλαγιά» (עלּיא) που σημαίνει «Ύψιστος» (Δανιήλ 7:18, 22,25,27).
Πριν από 25 χρόνια, ο Ιεζεκιήλ είχε προφητεύσει τη καταστροφή της πόλης και του Ναού. Περιγράφει μια τρομακτική όραση, στην οποίαν είδε τη δόξα του ΚΥΡΙΟΥ να φεύγει απ’ το Ναό και την Ιερουσαλήμ. Καθώς η δόξα έφευγε, τρομερές κρίσεις άρχισαν να πέφτουν στο Ναό, τη πόλη και τον Ιούδα. Ο προφήτης, για πολλά χρόνια, προειδοποιούσε το λαό για την επερχόμενη κρίση. Και τώρα, καθώς η όραση αυτή του αποκαλύφθηκε, ο Ιεζεκιήλ ήξερε ότι έβλεπε τις κρίσεις, που είχε προφητεύσει, να αρχίζουν να πέφτουν.
Η όραση αρχίζει με την εικόνα μια άμαξας που μόλις και μετά βίας μπορεί να περιγραφεί. Αυτή η άμαξα είχε «τροχούς μέσα σε τροχούς» και την έσυραν λεγεώνες χερουβίμ. Στην πραγματικότητα, τα φτερά των χερουβίμ χορηγούσαν τη φυσική δύναμη που κινούσε την άμαξα προς κάθε κατεύθυνση. Τι φοβερή θέα! Μια υπερφυσική άμαξα που υποστηριζόταν από φτερωτά ουράνια όντα. Καθώς η άμαξα κατέβαινε απ’ τον ουρανό, ο Ιεζεκιήλ είδε μέσα της μια φιγούρα να κάθεται σ’ ένα θρόνο. Η φιγούρα ήταν εκτυφλωτική σε εμφάνιση, τόσο φωτεινή όσο ένα ζαφείρι. Μπορούμε με σιγουριά να υποθέσουμε ότι αυτή η φιγούρα δεν ήταν κανείς άλλος παρά ο ΚΥΡΙΟΣ. Και η δόξα, που περιέγραφε ο Ιεζεκιήλ, ήταν η φανερή παρουσία του ΚΥΡΙΟΥ.[1] Ο Ιεζεκιήλ είδε την άμαξα να κατεβαίνει και να αιωρείται πάνω απ’ τον Ναό. Τώρα ο προφήτης άρχισε να καταλαβαίνει την αποστολή της: Είχε έρθει για να απομακρύνει τη δόξα του Θεού απ’ το Ναό και το λαό Του.
Ο Ιεζεκιήλ τρόμαξε. Ήξερε ακριβώς γιατί ο Θεός απομάκρυνε τη δόξα Του. Είχε δει με τα μάτια του όλα τα φοβερά πράγματα που ο λαός είχε κάνει τα περασμένα χρόνια και στον Ναό και σ’ όλη τη χώρα. Για παράδειγμα, στην αυλή του Ναού, ο λαός είχε γυρίσει τη πλάτη του στα άγια και κοίταζε προς την ανατολή, για να λατρεύσει τον ήλιο. Επίσης είχαν βάλει μέσα στον Ναό κάθε είδους ερπετά. Στην ουσία θυσίαζαν φίδια, σαύρες κι άλλα ερπετά κι είχαν παραμελήσει τη θυσία των αμνών. Τώρα ο Θεός έλεγε: «Δεν θα ανεχθώ, άλλο πια, αυτά τα βδελύγματα στον οίκο μου. Δεν θα αφήσω τη δόξα μου να συνυπάρχει με τέτοια αμαρτία».
Ο Ιεζεκιήλ παρακολουθούσε με τρόμο καθώς αυτή η ουράνια άμαξα σήκωσε τη δόξα του ΓΧΒΧ, την έβγαλε απ’ τα άγια και την έφερε στη πύλη του Ναού. «Κι η δόξα του ΚΥΡΙΟΥ υψώθηκε από πάνω από τα χερουβίμ προς το κατώφλι του οίκου. Και το σύννεφο γέμισε τον οίκο κι η αυλή γέμισε απ’ τη λάμψη της δόξας του ΚΥΡΙΟΥ» (10:4). Η δόξα του Θεού επρόκειτο να φύγει. Τώρα αιωρείτο στην πύλη, στο κατώφλι, έτοιμη να φύγει απ’ το Ναό. Η Γραφή περιγράφει μια τελευταία ισχυρή πνοή ανέμου της δόξας του ΚΥΡΙΟΥ (μια τελευταία λάμψη της παρουσία Του, ανάμεσα στον λαό): «Και ο ήχος απ’ τις φτερούγες των χερουβίμ, ακουγόταν μέχρι την εξωτερική αυλή, σαν φωνή του Παντοδύναμου Θεού, όταν μιλάει» (10:5).
Πώς αντέδρασε ο λαός του Θεού σ’ αυτήν την τρομερή επίδειξη της υπερφυσικής δύναμης; Κανείς δεν την πρόσεξε. Οι ιερείς κι ο λαός συνέχισαν τη δουλειά τους, κάνοντας όλες τις δραστηριότητες και τις ιεροτελεστίες τους. Αναρωτιέστε πώς μπορούσε να συμβεί αυτό; Προφανώς δεν μπορούσαν να αναγνωρίσουν την αναχώρηση της δόξας του Θεού από ανάμεσά τους. Είχαν τόσο τυφλωθεί απ’ τις σαρκικές τους επιδιώξεις, που δεν κατάλαβαν ότι η παρουσία Του θα να τους εγκαταλείψει.
Παρ’ όλες τις προειδοποιήσεις του Ιεζεκιήλ όλα αυτά τα χρόνια, ο Ιούδας είχε αποστατήσει. Το έθνος ήταν γεμάτο ειδωλολατρία, ανταρσία κι ανομία. Οι άνθρωποι είχαν παραδοθεί σε κάθε είδος αισθησιασμού, δαιμονικών επαφών, διεστραμμένης λατρείας με ιερόδουλες. Κι οι ιερείς είχαν αφήσει ψευδοπροφήτες να διεισδύσουν στον Ναό. Αυτοί οι ψεύτικοι οδηγοί γέμισαν το νου των ανθρώπων με κούφιες ελπίδες για ειρήνη και ευημερία. Ο Ιεζεκιήλ προσπάθησε να τους προειδοποιήσει για τις συνέπειες των πρακτικών τους. Αλλά αυτοί τον απέρριψαν και χλεύασαν τα λόγια του.
Ο ΚΥΡΙΟΣ αποσύρει τη δόξα Του από τον Ιούδα
Καθώς η δόξα του ΚΥΡΙΟΥ αιωρείτο στη πύλη του Ναού, ο Ιεζεκιήλ την είδε να μετακινείται και πάλι. Γράφει: «Και η δόξα του ΚΥΡΙΟΥ βγήκε από το κατώφλι του οίκου και στάθηκε πάνω στα χερουβίμ. Και τα χερουβίμ ύψωσαν τις φτερούγες τους κι ανυψώθηκαν από τη γη μπροστά μου…και η δόξα του Θεού του Ισραήλ ήταν επάνω τους από πάνω» (10:18-19).
Τα χερουβίμ ανέβηκαν προς τα πάνω κι ύψωσαν τη δόξα του Θεού απ’ τον Ναό. Μετά, αυτά τα αγγελικά όντα υψώθηκαν και κράτησαν τη δόξα πάνω από την πόλη, αιωρούμενη στον αέρα πάνω απ’ τον λαό. Η αιωρούμενη, διστακτική εικόνα υποδηλώνει ότι ο ΚΥΡΙΟΣ ήταν απρόθυμος να φύγει. Φαίνεται να περίμενε μια φωνή για να φωνάξει σαν τον Δαβίδ: «Μη μας αφήνεις, Κύριε! Μην παίρνεις το Πνεύμα σου από ανάμεσά μας. Παρακαλώ, επέστρεψε την άγια παρουσία σου σε μας». Φαντάζομαι τον Ιεζεκιήλ να κραυγάζει στη ψυχή του καθώς έβλεπε αυτή τη σκηνή. Ίσως ήθελε να φωνάξει: «Κάποιος, κάπου, παρακαλώ, ας σηκωθεί κι ας φωνάξει στον Κύριο. Ποιος είναι πρόθυμος να σταθεί στο χάσμα; Η δόξα του Κυρίου θα φύγει από σας. Πρέπει να φωνάξτε στον Κύριο τώρα αμέσως, προτού να είναι αργά».
Αλλά δεν υπήρξε τέτοια φωνή, ούτε κραυγή, ούτε μεσίτης. Κανείς δε βγήκε έξω για να σταθεί στο χάσμα. Κι έτσι ο Θεός ανύψωσε τη δόξα Του και την έβγαλε από τον Ιούδα: «Κι η δόξα του ΚΥΡΙΟΥ ανέβηκε μέσα από την πόλη και στάθηκε επάνω στο βουνό, αυτό που είναι προς τα ανατολικά της πόλης» (11:13).[2]
Πώς αντέδρασε ο λαός, όταν η δόξα του ΚΥΡΙΟΥ τους εγκατέλειψε; Ίσως να νομίσεις ότι οι ιερείς θα έκλεισαν το Ναό και θα σταμάτησαν όλες τις θρησκευτικές δραστηριότητες. Ίσως νομίσεις ότι κάλεσαν το λαό για μια μέρα θρήνου και μετάνοιας σε αναγνώριση αυτού που συνέβη, ιδιαίτερα υπό το φως των επερχόμενων κρίσεων. Αλλά οι πύλες του Ναού δεν έκλεισαν καθόλου. Αντίθετα, το κάθε τι συνεχίστηκε έτσι όπως πάντα γινόταν. Και πάλι οι ιερείς κι ο λαός συνέχισαν να κάνουν όσα έκαναν συνήθως. Τώρα αυτοί οι αμαρτωλοί άνθρωποι ένιωθαν πολύ πιο άνετα στο να παραδίνονται στις αμαρτίες τους. Ήταν δυστυχισμένοι όταν η δόξα του ΚΥΡΙΟΥ ήταν παρούσα ανάμεσά τους. Συνέχεια εξέθετε τις αμαρτίες τους. Αλλά τώρα που η δόξα του Θεού είχε φύγει, η καταδίκη είχε φύγει. Δεν νοιάζονταν καθόλου που ο ΚΥΡΙΟΣ είχε απομακρυνθεί από ανάμεσά τους.
Ο Ιεζεκιήλ λαμβάνει μια άλλη όραση
Μετά από 14 χρόνια εξορίας στη Βαβυλώνα, ο Ιεζεκιήλ πήρε μια άλλη θαυμαστή όραση. Οι Ιουδαίοι δούλευαν σαν σκλάβοι στα ποτάμια της Βαβυλώνας κι έκλαιγαν καθώς θυμόντουσαν τη δόξα της Σιών. Τώρα πια δεν είχαν κάτι για το οποίο να ψάλλουν. Δεν υπήρχε κάτι στη ζωή τους για το οποίο θα ήθελαν να ευχαριστήσουν το Θεό. Έτσι κρέμασαν τις κιθάρες τους πάνω στις ιτιές. Τελικά ήρθαν αντιμέτωποι με το γεγονός ότι ο ΚΥΡΙΟΣ είχε αποσύρει τη δόξα Του από αυτούς εδώ και χρόνια, επειδή είχαν βεβηλώσει τον οίκο Του με θλιβερά βδελύγματα.
Τώρα ο Ιεζεκιήλ για μια ακόμα φορά λαμβάνει μια όραση από τον ΚΥΡΙΟ. Κι αυτή η αποκάλυψη ήταν ακόμα πιο θαυμαστή, γιατί περιείχε μια προφητεία παρηγοριάς και ελπίδας, που προφήτευε την αποκατάσταση της χώρας, της Ιερουσαλήμ και του λαού, σε βαθμό πολύ μεγαλύτερο από κάθε τι που κι οι ίδιοι είχαν φανταστεί ή δοκιμάσει στο παρελθόν. Το Άγιο Πνεύμα πήρε αυτή τη φορά τον προφήτη σ’ ένα ψηλό βουνό με θέα την Ιερουσαλήμ και τον Ιούδα. Κι ο Θεός έδειξε στον Ιεζεκιήλ μια άλλη πόλη, που Αυτός θα έκτιζε στο μέλλον, μια πόλη ένδοξη, πέρα από κάθε φαντασία. Στην πραγματικότητα, η έκτασή της θα ήταν τόσο μεγάλη, που δεν θα μπορούσε να χωρέσει μέσα στα όρια του έθνους.
Μετά ο Θεός έδωσε στον Ιεζεκιήλ ακόμα μια απίστευτη όραση. Μια αποκάλυψη για έναν μεγαλοπρεπή, καινούργιο Ναό. Το θαυμαστό οικοδόμημα θα ήταν ο μόνιμος Ναός στον οποίον θα επέστρεφε η δόξα του Θεού και ποτέ δε θα έφευγε. Καθώς ο ΚΥΡΙΟΣ ξεδίπλωνε την αποκάλυψη αυτή στον Ιεζεκιήλ, του έδινε λεπτομέρειες για όλη την κατασκευή. Του έδειξε τις αυλές, τα δωμάτια, τις αίθουσες και περιέγραψε το είδος των ιερέων που θα υπηρετούσαν στο Ναό. Ήταν πράγματι ένα σύνθετο οικοδόμημα. Για να τον περιγράψει ο Ιεζεκιήλ σε γενικές γραμμές, χρειάστηκε 9 κεφάλαια (40-48). Η υπόσχεση για όλα αυτά είναι το όνομα της πόλης στ’ όραμα: Γιαχβέ Σαμμά, «ο ΚΥΡΙΟΣ εκεί». Με άλλα λόγια ο Ιεζεκιήλ λέει: «Οι άνθρωποι αυτοί θα έχουν επίγνωση της παρουσίας του Θεού μέσα τους και πάνω τους. Γι’ αυτόν το Ναό θα ειπωθεί, ‘Ο Θεός είναι εκεί. Η παρουσία του ΚΥΡΙΟΥ είναι μαζί τους’». Είναι παρόμοια με την πόλη που αναφέρεται στο Ψαλμό 46:4-5: «Ποταμός, και τα ρυάκια του θα ευφραίνουν την πόλη του Θεού, τον άγιο τόπο των σκηνωμάτων του Υψίστου. Ο Θεός είναι στο μέσον της...».
Ο ΓΧΒΧ που αποσύρθηκε απ’ το Ναό, όταν βεβηλώθηκε με τα βδελύγματα του λαού Του (Ιεζεκιήλ 10:18-19, 11:22-24) και τον κατέστρεψε με τις κρίσεις Του, τώρα επιστρέφει από τον ίδιο δρόμο, σε μια νέα κι ένδοξη πόλη και σε έναν Ναό που είναι καθαρός από κάθε βδέλυγμα και τον χαρακτηρίζει δικαιοσύνη κι αγιότητα. Η δόξα Του θα γεμίζει αυτόν τον καινούργιο τόπο και η παρουσία Του θα μένει εκεί για πάντα (Ιεζεκιήλ 43:1-7, 44:4).
Η σημασία του ονόματος
Ο ΓΧΒΧ είχε υποσχεθεί την Παρουσία Του ανάμεσα στο λαό Του από την αρχή. Όποια κι αν ήταν τα εξωτερικά σύμβολα, η Παρουσία Του ήταν πραγματική.[3] Η σκηνή του Μαρτυρίου κι ο Ναός ήταν οι τόποι της κατοίκησης και της ορατής αποκάλυψής Του στον Ισραήλ. Η Γραφή διασαφηνίζει ότι τα κτίσματα αυτά ήταν αντίτυπα των αληθινών, εικόνες των επουρανίων πραγμάτων (Εβραίους 9:23-24). Κάθε τι σ’ αυτά συμβολίζει τυπικά την παρουσία και τη δόξα του Θεού.[4]
Η πληρότητα της Παρουσίας του ΓΧΒΧ ήταν η ελπίδα κι ο σκοπός όλης της προφητικής προσδοκίας. Ύστερα απ’ την ένδοξη προφητεία της παγκόσμιας Βασιλείας του Μεσσία (κεφ.11), ο Ησαΐας γράφει έναν Ψαλμό δοξολογίας (κεφ.12). Ο Ιερεμίας αναφέροντας μια μελλοντική εκπλήρωση, λέει: «Κατά τον καιρό εκείνον, θα ονομάσουν την Ιερουσαλήμ θρόνο του ΚΥΡΙΟΥ, και όλα τα έθνη θα συγκεντρωθούν σ’ αυτή, στο όνομα του Κυρίου, προς την Ιερουσαλήμ» (3:17). Ο Ησαΐας γράφει: «και θα σε ονομάσουν: Η πόλη του Κυρίου, Η Σιών του Αγίου του Ισραήλ» (60:14).
Η εκπλήρωση του ονόματος
α) Η εκπλήρωση του ονόματος αυτού ήταν περιορισμένη στην Τανάχ, Κάθε αποκάλυψη της παρουσίας του Θεού στο λαό Του, αν και πραγματική, ήταν μόνο σκιά της ένδοξης πραγματικότητας που επρόκειτο να έρθει. Όσο για την έκτασή της ήταν περιορισμένη στο έθνος του Ισραήλ.
β) Στην Κ. Διαθήκη έχει ευρύτερη έκταση γιατί είναι περισσότερο πνευματικό παρά συμβολικό, περισσότερο προσωπικό παρά εθνικό. Επειδή τώρα εκπληρώθηκε στο πρόσωπο του Ιησού.[5] Εκείνος, που στην Τανάχ εμφανιζόταν μυστηριωδώς σαν ο Άγγελος του ΚΥΡΙΟΥ, ο Άγγελος της παρουσίας Του, ο Άγγελος της Διαθήκης, ο Άγγελος στον Οποίον ήταν το όνομα του ΓΧΒΧ, έγινε εν Χριστώ η ίδια η Παρουσία και ο Ναός στον οποίον η Παρουσία κατοίκησε έτσι που εν Αυτώ και μέσου Αυτού μπορούσε να λεχθεί Γιαχβέ Σαμμά, «ο ΚΥΡΙΟΣ ειν’ εκεί». Αυτή η Παρουσία είναι τώρα στους πιστούς, σαν ζωντανούς ναούς του Θεού: «Δεν ξέρετε ότι είστε ναός του Θεού και το Πνεύμα του Θεού κατοικεί μέσα σας;» (Α' Κορινθίους 3:16), «Σεις είστε ναός του ζωντανού Θεού, όπως ο Θεός είπε: ‘Ότι θα κατοικώ σ’ αυτούς και θα περπατώ και θα είμαι Θεός τους και αυτοί θα είναι λαός μου’» (Β' Κορινθίους 6:16). Όπως ο Ισραήλ παλιά, έτσι και τώρα ολόκληρη η εκκλησία σαν Σώμα Χριστού, καλείται να γίνει κατοικητήριο του Θεού (Εφεσίους 2:19-22).
γ) Το όνομα θα έχει σίγουρα μια ευρύτερη εκπλήρωση και για τον Ισραήλ, στη μεσσιανική Βασιλεία. Ο Ισραήλ και η γη του θα αποκατασταθούν (Μιχαίας 4:1-6, Ζαχαρίας 6:12-13). Ο Ιωήλ λέει: «Και θα καθαρίσω το αίμα τους, το οποίο δεν καθάρισα. Επειδή, ο ΚΥΡΙΟΣ κατοικεί στη Σιών» (3:21). Ο ΚΥΡΙΟΣ που πνευματικά είναι παρών στο λαό Του, θα είναι προσωπικά παρών και στην ένδοξη Βασιλεία Του.[6] Ο Ιεζεκιήλ γράφει: «Και με έφερε προς το δρόμο της βορινής πύλης, απέναντι από τον οίκο. Και είδα, και να, ο οίκος του Κυρίου ήταν γεμάτος απ’ τη δόξα του ΚΥΡΙΟΥ. Κι έπεσα επάνω στο πρόσωπό μου» (44:4). Αυτός ο θαυμάσιος Ναός ήταν μια γιγάντια κατασκευή, γεμάτη απ’ τη μια άκρη μέχρι την άλλη με τη δόξα του ΚΥΡΙΟΥ. Όταν ο Ιεζεκιήλ την είδε, έπεσε και προσκύνησε. Και τελειώνει γράφοντας: «Και το όνομα της πόλης απ’ εκείνη τη μέρα θα είναι: Ο ΚΥΡΙΟΣ είναι εκεί» (Γιαχβέ σαμμά) (48:35). Με άλλα λόγια ο Ιεζεκιήλ έλεγε: «Αυτοί οι άνθρωποι την εποχή εκείνη θα έχουν γνώση της παρουσίας του Θεού. Γι’ αυτόν το Ναό θα λεχθεί: ‘Ο Θεός είναι εκεί. Η παρουσία του Θεού είναι μαζί τους’».
δ) Όμως, το όνομα αυτό έχει μια τελική και αιώνια εκπλήρωση.[7] Η ιδεώδης μέλλουσα ζωή εικονίζεται συχνά με μια πόλη.[8] Ο ιδεώδης κι αιώνιος χαρακτήρας της πόλης του Θεού, ο τόπος της πλήρους και ένδοξης Παρουσίας Του, βρίσκει την ύψιστη έκφρασή της στο τέλος της Αποκάλυψης (21-22).
Η εκκλησία που το όνομά της είναι Γιαχβέ Σαμμά
Έχουμε ήδη μιλήσει για τα τρομερά πράγματα που ο λαός έφερνε μέσα στο ναό την εποχή του Ιεζεκιήλ. Ο Θεός λέει ότι, οι ιερείς την εποχή εκείνη «υπηρετούσαν μπροστά στα είδωλά τους κι ήσαν πρόσκομμα ανομίας στον οίκο Ισραήλ» (44:12). Με τη σειρά τους, οι σαρκικοί λατρευτές ήταν υπέρ των ιερέων που ενθάρρυναν την ειδωλολατρία τους, εγκρίνοντας τις αμαρτίες τους. Το αποτέλεσμα ήταν ότι οι ιερείς κι ο λαός μόλυναν τον οίκο του Κυρίου με διεφθαρμένη λατρεία.
Ο ΚΥΡΙΟΣ θα έθετε τέρμα σ’ αυτά. Είπε στον Ιεζεκιήλ: «Έτσι λέει ο ΚΥΡΙΟΣ ο Θεός: Κανένας αλλογενής, απερίτμητος στην καρδιά, και απερίτμητος στη σάρκα, δεν θα μπαίνει μέσα στο αγιαστήριό μου» (44:9). Δηλαδή: «Ιεζεκιήλ, έβαλα φύλακες στις πύλες αυτού του Ναού και δε θα αφήσουν κανέναν αλλογενή ποιμένα ή ασεβές πρόσωπο να μπει μέσα. Κανείς που είναι απερίτμητος στη καρδιά δε θα του επιτραπεί να μπει στον άγιο μου τόπο. Θα έχω ένα άγιο κατοικητήριο και δε θα αφήσω τίποτε ακάθαρτο, να το διαφθείρει. Κανείς με ακάθαρτη καρδιά δεν θα μπορεί να διακονεί μπροστά μου».
Τι σημαίνει αυτό για μας σήμερα; Σημαίνει ότι ο ΚΥΡΙΟΣ δεν θα επιτρέψει σε κανένα ασεβές, ακάθαρτο άτομο να διακονεί στον σημερινό Ναό του Θεού, την εκκλησία Του. Είπε στον Ιεζεκιήλ: «Δεν θα με πλησιάσουν για να ιερατεύουν σε μένα και δεν θα πλησιάσουν σε κανένα από τα άγιά μου και στα άγια των αγίων» (44:13). Ίσως αναρωτιέσαι: «Μα υπάρχει τόση διαφθορά στην εκκλησία σήμερα. Ορθολογιστές ποιμένες παραβλέπουν αμαρτίες τού ποιμνίου τους. Ορισμένες αποχρώσεις χειροτονούν ομοφυλόφιλους ποιμένες. Εκκλησιαστικοί ηγέτες δικαιολογούν τη μοιχεία, κοροϊδεύουν την πραγματικότητα του ουρανού και της κόλασης, αρνούνται ότι οι Γραφές είναι ο Λόγος του Θεού. Συνεπώς, η εκκλησία σήμερα δεν έχει διαφθαρεί;»
Έχεις δίκαιο να αναγνωρίζεις όλα αυτά τα τρομερά βδελύγματα που υπάρχουν στην εκκλησία. Τέτοιοι ηγέτες είναι λύκοι με ένδυμα προβάτου. Είναι συμβιβασμένοι ποιμένες που κολακεύουν το ποίμνιό τους. Κι επειδή δεν πιστεύουν στην εξουσία του Λόγου του Θεού, δεν λαμβάνουν φρέσκο Λόγο απ’ τον ΚΥΡΙΟ. Όταν στέκονται στον άμβωνα για να κηρύξουν, απλά επαναλαμβάνουν τα κηρύγματα άλλων ανθρώπων. Οι άνθρωποι αυτοί δεν υπηρετούν το Θεό, αλλά την ειδωλολατρία και την αμαρτία των ανθρώπων. Και κάνουν τα ποίμνιά τους να βυθιστούν ακόμα πιο πολύ στην ανομία. Ο Θεός όμως έχει ήδη διακηρύξει ότι αυτό δεν θα συμβαίνει στο άγιο κατοικητήριό Του, εκεί όπου κατοικεί ο Γιαχβέ Σαμμά.
Αναμφίβολα θα έχεις ακούσει αυτό που λένε οι πιστοί που νοιάζονται: «Η εκκλησία έχει χάσει τελείως την επιρροή της στη κοινωνία. Κι είναι τελείως άσχετη στα μάτια των νέων ανθρώπων. Η αίσθηση που έχουμε από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης κι από τους πολιτικούς μας ηγέτες είναι ότι η εκκλησία είναι απλώς κάτι το δευτερεύον στη ζωή των ανθρώπων». Αν νομίζεις ότι η σαρκική εκκλησία έχει χάσει τη δύναμη και την εξουσία της πάνω στη γη, μπορείς να είσαι σίγουρος ότι έχει ακόμα λιγότερη επιρροή στον ουρανό. Η εκκλησία σήμερα που έχει φύγει απ’ την πίστη, σίγουρα δεν έχει δύναμη με το Θεό. Ο ΚΥΡΙΟΣ αρνείται να έχει σχέση με μια συμβιβασμένη, χλιαρή εκκλησία. Έχει ήδη διακηρύξει για ολόκληρες αποχρώσεις: «Ιχαβόδ, η δόξα Μου έχει φύγει απ’ αυτές». Κάποια μέρα σύντομα, θα κάνει εμετό αυτές τις εκκλησίες που έχουν φύγει από την πίστη.
Υπάρχει μόνο μια εκκλησία που ο ΚΥΡΙΟΣ αναγνωρίζει. Ο πραγματικός Του Ναός (που η δόξα Του κατοικεί) αποτελείται από μια δίκαιη διακονία κι έναν πιστό λαό που έχει πείνα για τον Θεό. Δεν είναι το ορατό, διαρθρωμένο εκκλησιαστικό σύστημα. Η εκκλησία αυτή σχηματίζεται από ένα σώμα εδώ, ένα σώμα εκεί, στην Αφρική, την Ινδία, την Κίνα, στο Ισραήλ, στην Αμερική, στην Ευρώπη και σε άλλα έθνη. Στους άγιους αυτούς τόπους, οι απερίτμητοι στην καρδιά δεν τους επιτρέπεται να διακονήσουν και ποτέ δε θα τους επιτραπεί. Ο Θεός έχει έναν λαό που είναι δίκαιος μπροστά Του και που θα παραμείνει έτσι μέχρι να έρθει ο Ιησούς. Ποιο είναι το όνομα αυτής της Εκκλησίας; Είναι γνωστή σαν «Ο ΚΥΡΙΟΣ είναι εκεί», η εκκλησία του Γιαχβέ Σαμμά.
Η ιεροσύνη του Σαδώκ
Ο Ιεζεκιήλ μάς λέει ότι οι λειτουργοί μέσα σ’ αυτόν τον ένδοξο Ναό θα αποτελούν μια εντελώς νέα τάξη. Περιγράφει αυτήν τη νέα ιεροσύνη, λέγοντας πρώτα, με το έμοιαζε η παλαιά (44:10-13). Θα συνεχίσουν τις ιεροτελεστίες και τα προγράμματά τους, αλλά ο Θεός ορκίζεται ότι δεν θα ιερατεύουν σ’ Αυτόν ούτε θα Τον πλησιάζουν. Μετά ο ΚΥΡΙΟΣ αρχίζει να περιγράφει τη νέα ιεροσύνη, που θα οδηγεί και θα υπηρετεί το λαό Του (44:15-16).
Το εβραϊκό όνομα Σαδώκ σημαίνει δίκαιος. Ο Ιεζεκιήλ αναφέρεται εδώ σε έναν άνθρωπο, ονόματι Σαδώκ, που υπηρέτησε σαν ιερέας, όταν ήταν βασιλιάς ο Δαβίδ. Αυτός ο δίκαιος άνθρωπος ποτέ δεν ταλαντεύτηκε στην πιστότητά του προς τον Δαβίδ ή τον ΚΥΡΙΟ. Στάθηκε δίπλα στον βασιλιά και στο Λόγο του Θεού, μέσα απ’ όλες τις καταστάσεις. Ανεξάρτητα αν ο Δαβίδ βασίλευε με δύναμη απ’ τον θρόνο του Ισραήλ ή έφευγε από την αγία πόλη για να γλιτώσει απ’ τον επαναστάτη γιο του Αβεσσαλώμ, ο Σαδώκ παρέμενε πάντα πιστός, επειδή ήξερε ότι ο βασιλιάς ήταν ο κεχρισμένος του Θεού.
Όμως όλοι οι ιερείς δεν είχαν αυτή τη στάση. Ο Αβιάθαρ ήταν κι αυτός ιερέας κατά τη βασιλεία του Δαβίδ. Όταν ο Αδωνίας ανέτρεψε το πατέρα του κι αυτοανακηρύχθηκε βασιλιάς, ο Αβιάθαρ εγκατέλειψε τον Δαβίδ κι ενώθηκε με τον αντάρτη. Η δοκιμασία αυτή αποκάλυψε την άπιστη καρδιά του. Αργότερα, όταν ο Σολομών ανέβηκε στον θρόνο, εξόρισε τον Αβιάθαρ στην έρημο, λέγοντάς του: «Ήσουν άπιστος στον ρόλο σου σαν ιερέας προς τον Κύριο. Δεν έχεις πια μέρος στην υπηρεσία του Ναού». Σήμερα ο Θεός δεν έχει καμιά σχέση με την εκκλησία του Αβιάθαρ.
Επειδή ο Σαδώκ παρέμεινε πιστός μέσα σ’ όλες τις δοκιμασίες, αντιπροσωπεύει μια διακονία που διακρίνεται από την πιστότητά της προς τον Κύριο. Ο Σαδώκ ήταν εξαίσιο παράδειγμα ενός αληθινού υπηρέτη του Θεού, ξεχωρισμένος απ’ τον κόσμο, έχοντας στενή σχέση με τον ΚΥΡΙΟ, άκουγε συνέχεια απ’ τον ουρανό. Ένας τέτοιος υπηρέτης αναγνωρίζει ότι το κύριο έργο του είναι να αναζητά τον Θεό καθημερινά, να επικοινωνεί συνεχώς με το Άγιο Πνεύμα και να διακονεί τον Ιησού. Αυτή είναι η ιεροσύνη του Σαδώκ. Κι ο ΚΥΡΙΟΣ έχει πολλούς Σαδωκίτες στο Ναό Του σήμερα. Δεν θα βρεις αυτούς τους ποιμένες να τρέχουν στους άμβωνές τους από κάποια προσωπική επιδίωξη. Οι Σαδωκίτες δεν θα τολμήσουν να κηρύξουν ένα κήρυγμα που δεν έχει ζωή ή κάποιο μήνυμα που δεν έχει έρθει απ’ την καρδιά του ΚΥΡΙΟΥ. Αντίθετα, έρχονται στον άμβωνα απ’ το κρυφό τους ταμείο της προσευχής. Προτού σταθούν μπροστά στη συνάθροιση, έχουν σταθεί με πιστότητα μπροστά στον ΚΥΡΙΟ. Περνούν πολύτιμες ώρες στην παρουσία του ΚΥΡΙΟΥ, μέχρις ότου διαποτιστούν μ’ ένα μήνυμα που καίει μέσα στην καρδιά τους. Κι όταν σηκώνονται από την παρουσία του Θεού, μπορούν να μιλήσουν κατευθείαν στην καρδιά του λαού. Το μήνυμά τους κατεβαίνει εκεί όπου ζουν τα πρόβατα, γιατί έχει έρθει κατευθείαν από το θρόνο του Θεού.
Ο ΚΥΡΙΟΣ λέει για την ιεροσύνη του Σαδώκ: «Οι υπηρέτες αυτοί θα μπουν στο Ναό μου και θα σταθούν μπροστά μου. Θα πλησιάσουν το τραπέζι μου και θα με υπηρετήσουν. Κι Εγώ θα τους οδηγώ και να τους κατευθύνω. Και θα τους δίνω το Λόγο μου για το λαό μου».
Η ιεροσύνη του Σαδώκ είναι για τον καθένα μας
Στο νέο αυτό Ναό, το βασικό έργο της ιεροσύνης του Σαδώκ είναι να υπηρετεί τον ΚΥΡΙΟ. Η υπηρεσία αυτή περιλαμβάνει καθέναν που αγαπά τον Ιησού και θέλει να βαδίζει με δικαιοσύνη. Πράγματι, βλέπουμε την «ιεροσύνη των πιστών» σ’ όλα τα βιβλία της Κ. Διαθήκης. Στην Αποκάλυψη διαβάζουμε: «Κι ο Οποίος μας έκανε βασιλιάδες και ιερείς στον Θεό και Πατέρα του» (1:6). «Και μας έκανες βασιλιάδες και ιερείς στον Θεό μας» (5:10). Παρόμοια, ο απόστολος Πέτρος γράφει: «Κι εσείς, σαν ζωντανές πέτρες, οικοδομείστε ως πνευματικός οίκος, άγιο ιεράτευμα, για να προσφέρετε πνευματικές θυσίες ευπρόσδεκτες στο Θεό διαμέσου του Ιησού Χριστού» (Α' Πέτρου 2:5). «Εσείς, όμως, είστε εκλεκτό γένος, βασίλειο ιεράτευμα, άγιο έθνος, λαός τον οποίο ο Θεός απέκτησε, για να εξαγγείλετε τις αρετές εκείνου, ο οποίος σας κάλεσε απ’ το σκοτάδι στο θαυμαστό του φως» (2:9).
Μπορεί να μην έχεις πιστοποιητικά διακονίας από καμιά εκκλησία. Μπορεί να μην έχεις πάει σε κανένα σεμινάριο. Μπορεί ποτέ να μην έχεις κηρύξει ένα κήρυγμα. Αλλά έχεις κληθεί κι έχεις χειροτονηθεί για να διακονείς στην ιεροσύνη του Σαδώκ, όπως κι ο πιο πασίγνωστος ιεροκήρυκας ή ευαγγελιστής. Η Κ. Διαθήκη το ξεκαθαρίζει: ο καθένας μας μπορεί να έχει το αξίωμα του ιερέα και να εκτελεί τα ιερατικά καθήκοντα.
Απορείς πώς μπορείς να το κάνεις; Μπορείς να το κάνεις διακονώντας πρωταρχικά τον ΚΥΡΙΟ. Του προσφέρεις θυσίες δοξολογίας κι υπηρεσίας, στρέφοντας σ’ Αυτόν όλη σου την καρδιά, το νου και τη δύναμη. Σ’ έχει καλέσει να είσαι μέρος της βασιλικής Του ιεροσύνης. Συνεπώς, πρέπει να διακονείς τους άλλους, μόνον αφού έχεις διακονήσει Αυτόν. Αυτό σημαίνει ότι, δεν χρειάζεται να εμφανίζεσαι στον οίκο του Θεού κάθε εβδομάδα άδειος και στεγνός, ελπίζοντας να σε γεμίσει κάποιο μήνυμα από τον κήρυκα. Πρέπει να έρχεσαι προετοιμασμένος να υπηρετήσεις τον ΚΥΡΙΟ με καρδιά δοξολογίας. Γι’ αυτό πρέπει να κλείνεσαι συχνά μαζί Του για επικοινωνία. Έχεις ξεχωριστεί σαν διάκονός Του, ένας πιστός ιερέας Σαδώκ που επικαλείσαι το όνομά Του κι εμπιστεύεσαι πλήρως τη δικαιοσύνη Του, όχι τη δική σου.
Αν δεν γίνεις ένας ιερέας σ’ αυτήν τη διακονία Σαδώκ, αν δε σταθείς μπροστά στο τραπέζι του ΚΥΡΙΟΥ καθημερινά, υπηρετώντας Τον, δεν μπορείς να είσαι μέλος της εκκλησίας του Γιαχβέ Σαμμά. Μπορεί να περνάς όλον τον καιρό σου παίρνοντας μέρος σ’ εκκλησιαστικές δραστηριότητες κι ικανοποιώντας τις ανάγκες των άλλων. Αλλά αν δε γίνεις ένας ιερέας Σαδώκ σε κάθε πλευρά της ζωής σου, όλες οι δραστηριότητες δεν μετρούν για τίποτε. Για να είσαι μέλος της αληθινής Εκκλησίας του Θεού, πρέπει να είσαι γνωστός με το όνομα Γιαχβέ Σαμμά. Οι άλλοι πρέπει να μπορούν να λένε για σένα: «Είναι φανερό ότι ο Κύριος είναι μαζί του. Όποτε τον βλέπω, νιώθω την παρουσία του Ιησού. Η ζωή του αντανακλά τη δόξα του Θεού». Δυστυχώς, αυτό δεν αληθεύει για πολλούς Χριστιανούς σήμερα. Αν είμαστε ειλικρινείς, πρέπει να παραδεχθούμε ότι δεν νιώθουμε τη γλυκιά παρουσία του Κυρίου μεταξύ μας πολύ συχνά. Γιατί; Οι περισσότεροι Χριστιανοί περνούν τον καιρό τους με διάφορες δραστηριότητες, ομάδες προσευχής, βιβλικές μελέτες, διακονίες έξω από την εκκλησία, κι όλα αυτά είναι πολύ αξιέπαινα. Αλλά πολλοί από αυτούς τους Χριστιανούς περνούν λίγο ή καθόλου καιρό διακονώντας το ΚΥΡΙΟ, στο κρυφό δωμάτιο της προσευχής.
Η παρουσία του ΚΥΡΙΟΥ δεν μπορεί να πλαστογραφηθεί. Αυτό ισχύει, είτε αφορά έναν πιστό είτε μια εκκλησία. Όταν μιλάω για την παρουσία του Θεού, δεν μιλάω για κάποιο είδος πνευματικής αύρας που περιβάλλει μυστικά ένα πρόσωπο ή κατεβαίνει σε μια λατρεία εκκλησίας. Μάλλον, μιλάω για το αποτέλεσμα ενός απλού αλλά δυναμικού βαδίσματος πίστης. Είτε αυτό εκδηλώνεται στη ζωή ενός Χριστιανού ή σε μια ολόκληρη συνάθροιση, κάνει τους ανθρώπους να το παρατηρήσουν. Λένε μέσα τους: «Αυτός είναι με τον Ιησού» ή «Αυτή η συνάθροιση πιστεύει πράγματι αυτό που κηρύττει».
Θέλω να τονίσω το εξής: Χρειάζεται πολύ περισσότερο από έναν ποιμένα τύπου Σαδώκ για να παραχθεί μια εκκλησία, που να λέγεται Γιαχβέ Σαμμά. Χρειάζεται έναν δίκαιο λαό του Θεού που να έχει επικοινωνία με τον Θεό. Αν ένας ξένος βγαίνει από μια εκκλησιαστική συνάθροιση και λέει: «Ένιωσα την παρουσία του Θεού εκεί», να είσαι βέβαιος ότι δεν ήταν εξαιτίας του κηρύγματος ή της λατρείας. Ήταν γιατί μια δίκαιη συνάθροιση Σαδώκ μπήκε στον οίκο του Θεού και η δόξα του ΚΥΡΙΟΥ διέμεινε ανάμεσά τους.
Κάθε πραγματικός ποιμένας του ΚΥΡΙΟΥ θέλει οι άνθρωποι να βγαίνουν από την εκκλησία λέγοντας: «Σίγουρα ο Κύριος είναι στον τόπο αυτό». Όμως, αυτό πρέπει να είναι το βάρος κάθε ιερέα Σαδώκ στον οίκο του ΚΥΡΙΟΥ. Κι αυτό μπορεί να συμβεί μόνο αν υπάρχουν Σαδωκίτες στα καθίσματα, που έρχονται στην εκκλησία, αφού προηγουμένως ήταν μαζί με τον ΚΥΡΙΟ στο σπίτι. Μόνον αυτό το είδος του πιστού μπορεί να προσφέρει στον Θεό αληθινή υπηρεσία, με άγια χέρια σηκωμένα σε θυσίες θερμής δοξολογίας.
Ο καρπός της παρουσίας του ΚΥΡΙΟΥ
Ο Ιεζεκιήλ λέει ότι όταν η παρουσία του Θεού είναι παρούσα, ο λαός Του θα διδαχθεί να διακρίνει μεταξύ του άγιου και του ακάθαρτου. Καθώς ο ΚΥΡΙΟΣ έδειχνε την όρασή Του για τον νέο Ναό, είπε στον Ιεζεκιήλ: «Και θα διδάσκουν το λαό μου τη διαφορά ανάμεσα σε άγιο και βέβηλο και θα τους κάνουν να διακρίνουν ανάμεσα σε ακάθαρτο και καθαρό» (44:23). Όποτε ένα σώμα ευσεβών υπηρετών ψάχνει να διακονεί τον ΚΥΡΙΟ, ο Θεός τους δίνει μάτια για να δουν τι είναι από το Πνεύμα και τι είναι από τη σάρκα. Αναγνωρίζουν τη διαφορά μεταξύ του αγίου και του βέβηλου.
Λοιπόν, τι σημαίνει το όνομα Γιαχβέ Σαμμά για μας σήμερα; Σημαίνει ότι οι άλλοι θα μπορούν να λένε για μας: «Βλέπω τον Μεσσία στο άτομο αυτό». Δεν μπορούμε πλέον να πλαστογραφούμε την παρουσία του Θεού στη ζωή μας. Οι άλλοι απλά θα ξέρουν, αν Αυτός είναι παρών, όταν μας συναντούν. Μπορεί να μη ξέρουν ακριβώς τι νιώθουν, η καρδιά τους, όμως, θα τους λέει: «Αυτό το πρόσωπο είναι γεμάτο με τον Ιησού». Γιαχβέ Σαμμά![9]
[1] Η Κ. Διαθήκη μάς λέει ότι ο Ιησούς είναι «το απαύγασμα της δόξας» του Πατέρα. Κι αν συγκρίνουμε την περιγραφή του Ιεζεκιήλ με άλλες περικοπές της Βίβλου όπου εμφανίζεται ο Κύριος, μπορούμε να είμαστε σίγουροι ότι αυτή η εκτυφλωτική φιγούρα ήταν ο Χριστός.
[2] Το βουνό που περιγράφει εδώ ο Ιεζεκιήλ, ήταν το Όρος των Ελαιών.
[3] Δες Έξοδος 23:20,23, 33:14-16, Δευτερονόμιο 4:37, Ψαλμός 132:8,13-14.
[4] Δες Έξοδος 40:34-38, Β' Χρονικών 7:1-3.
[5] Δες Κολοσσαείς 1:19, Εβραίους 1:3, Ιωάννης 1:14, Ησαΐας 7:14, 9:6.
[6] Δες Α' Χρονικών 16:33, Ψαλμός 97:5, Ιεζεκιήλ 48:35, Ματθαίος 25:31.
[7] Δες Ιωάννης 14:2-3, 17:24, Ψαλμός 17:15, Φιλιππησίους 3:20.
[8] Δες Ψαλμός 46:4, Εβραίους 11:10, 13-16, 12:22-23, Αποκάλυψη 21:22.
[9] Άλλα ονόματα του Θεού:
α) Γιαχβέ Μακέ (יהוה מכּה): «Ο ΚΥΡΙΟΣ που κτυπάει» (Ιεζεκιήλ 7:9). Προέρχεται από το ρήμα νακέ (נכּה), που σημαίνει «κτυπώ, πατάσσω». Ο ΚΥΡΙΟΣ είναι Αυτός, που θα πατάξει εξαιτίας της αμαρτίας κι Εκείνος που θα κρίνει εξαιτίας αυτής.
β) Γιαχβέ Ελ-Γκεμουλότ (יהוה אל גּמלוֹת): «Ο ΚΥΡΙΟΣ ο Θεός των ανταποδόσεων» (Ιερεμίας 51:56). Προέρχεται από το ρήμα γκομολά, που σημαίνει «δίνω σε κάποιον αυτό ακριβώς που του αξίζει, ανταποδίδω». Ο Θεός είναι Αυτός που θα φροντίσει τους εχθρούς Του και το λαό Του. Είναι Εκείνος που υποσχέθηκε στον Ιερεμία ότι θα ανταπέδιδε στη Βαβυλώνα για ό,τι είχε κάνει στον Ισραήλ.
γ) Γιαχβέ Ελωέ Ισραήλ (יהוה אלהי ישׂראל): «ΚΥΡΙΟΣ ο Θεός του Ισραήλ». Το βρίσκουμε αρχικά στον ύμνο της Δεβόρρας (Κριτές 5:3) και το χρησιμοποιούν συχνά οι προφήτες (Ησαΐας 17:6, Σοφονίας 2:9). Ακολουθεί στη σειρά τον «Θεό του Αβραάμ, του Ισαάκ και του Ιακώβ». Στον Ψαλμό 59:6, συνδυάζεται με τον Γιαχβέ Σαβαώθ.
δ) Αττίκ Γιομίν (עתּיק יוֹמין): «Ο Παλαιός των ημερών», τίτλος που δόθηκε απ’ τον Δανιήλ κι απεικονίζει το Θεό πάνω στο θρόνο της κρίσης, να κρίνει τις μεγάλες παγκόσμιες αυτοκρατορίες (Δανιήλ 7:9,13,22). Είναι στα αραμαϊκά και εναλλάσσεται με το «Ελυονίν» (עליוֹנין), «Ιλλαγιά» (עלּיא) που σημαίνει «Ύψιστος» (Δανιήλ 7:18, 22,25,27).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου